تاثیر آموزش تن آرامی بر خودکارآمدی شیردهی مادران دارای نوزاد نارس: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده

زمینه و هدف: شیر مادر هدیه‌ای خدادادی است که با عاطفه و محبت مادری در هم می‌آمیزد و متناسب با نیاز کودک و سن او ساخته می‌شود. در این بین خودکارآمدی شیردهی، چارچوب تعدیل پذیری است که با تدوین برنامه آموزشی می‌توان آن را ارتقاء داد و برای افزایش طول مدت ومیزان شیردهی مناسب می باشد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش تن آرامی بر خودکارآمدی شیردهی مادران دارای نوزاد نارس انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی، تعداد 60 مادر دارای نوزاد نارس بستری به صورت تصادفی طی دو بلوک زمانی دو ماهه در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. مادران گروه مداخله طی 72-24 ساعت پس از زایمان توسط پژوهشگر به صورت عملی و انفرادی 30 تا 45 دقیقه تحت آموزش آرام سازی پیشرونده ی عضلانی به روش جاکوبسون قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه ی استاندارد خودکارآمدی شیردهی دنیس و فرم مشخصات دموگرافیک بود که پرسشنامه ی خودکارآمدی شیردهی در بدو ورود به مطالعه، پایان هفته چهارم و هشتم، توسط مادر تکمیل گردید. یافته ها: تفاوت معنی‌ داری از نظر متغیرهای زمینه‌ای در دو گروه آزمون و کنترل مشاهده نشد (05/0P). در ابتدای مطالعه تفاوت معنی داری در میانگین نمره خودکارآمدی شیردهی بین دو گروه وجود نداشت (05/0P)؛ اما این میانگین در گروه آزمون، چهار (79/6±51/50) و هشت (22/6±62/57) هفته بعد از مداخله نسبت به بدو مطالعه (85/8±01/47) افزایش معنی داری نشان داد (001/0P=). نمره خودکارآمدی شیردهی تنها در گروه مداخله در زمان های مختلف دارای اختلاف معنی دار بود (001/0>P). نتیجه گیری: با توجه به تأثیر آموزش تن آرامی بر خودکارآمدی شیردهی مادران دارای نوزاد نارس، آموزش و انجام این تمرینات به عنوان یک روش موثر و کم هزینه در جهت ارتقای سلامت مادران به ویژه مادران دارای نوزاد نارس پیشنهاد می شود.